W fotografii biżuterii bardzo ważną rzeczą jest otrzymywanie zdjęć na których przedmioty znajdują się w całym zakresie głębi ostrości oraz są maksymalnie ostre. Jest to o tyle ważne, że w fotografii produktowej na potrzeby reklamy lub do fotografii katalogowej, biżuteria musi być doskonale wyeksponowana. Rozmycia niektórych elementów biżuterii nie jest potrzebne a nawet trzeba tego unikać. Nie mają to być zdjęcia artystyczne ale zdjęcia które odwzorowują możliwie idealnie dany przedmiot.
Bardzo często można zobaczyć tego typu zdjęcia z rozmytą częścią obrączki. Wykonane są one nierzadko bardzo dobrym sprzętem, jednak nie tylko o sprzęt tu chodzi ale bardziej o technikę wykonania i późniejszej obróbki.
Parę słów o sprzęcie:
Do tego typu zdjęć można wykorzystać zarówno aparaty APS-C oraz pełno klatkowe w zależności czym dysponujemy.
Obiektyw: Najlepsze obiektywy do tego typu zdjęć to obiektywy Macro: tutaj z Canona polecam Canon 100 f/2.8. L IS, ew. 180 f/3.5 L. Oba obiektywy dają zdjęcia o bardzo dobrej ostrości, kontraście i nasyceniu kolorów. Dodatkowo powiem, że niewiele gorszy a cenowo znacznie przystępniejszy jest obiektyw Canon 100f/2.8. Brak stabilizacji nie jest tutaj problemem ponieważ zdjęcia biżuterii wykonujemy ze statywu (o nim będę wspominał w następnych postach). W systemie Nikon polecam natomiast obiektyw af-s vr micro-nikkor 105mm f/2.8G IF-ED.
Innymi obiektywami niż macro także można wykonać zdjęcia biżuterii, jednak chodzi tutaj o skalę odwzorowania, czyli o to z jakiej minimalnej odległości możemy wykonać zdjęcie aby obiekt był w naszym kadrze jak największy. Specjalistyczne obiektywy Macro są tutaj najlepszym wyborem.
Ostrość a przysłona:
W fotografii biżuterii przymyka się mocno przysłonę: f/8 to optymalne minimum i w zależności od jakości optycznej naszego obiektywu możemy wykorzystać przysłony f/11, f/13, f16, f22 itd. Musimy pamiętać, że do celów późniejszej obróbki dążymy do uzyskania zdjęcia z maksymalnie dużą głębią ostrości ale także z maksymalną ostrością. Obiektywy nawet te najlepsze podczas przymykania tracą swoją ostrość na rzecz większej głębi ostrości. Najczęściej ten optymalny zakres mają w granicach f/8 do f/16 i radziłbym korzystać z tego zakresu. Oczywiście najlepiej jest samemu sprawdzić jaka wartość jest najlepsza dla naszego obiektywu. Można to zrobić porównując zdjęcia z różnymi wartościami przysłony na monitorze komputera- wystarczy to dla danego sprzętu raz sprawdzić i takich wartości używać.
Technika wykonania zdjęcia: Focus Stacking czyli przesuwanie płaszczyzny ostrości.
Mimo, że będziemy używali małych wartości przysłony f/8-f/16 nie uzyskamy przy zdjęciach małych obiektów wystarczającego zakresu głębi ostrości który obejmie cały obiekt. Tutaj z pomocą przychodzi technika Focus Stacking czyli przesuwania płaszczyzny ostrości.
Możemy ją wykonać na dwa sposoby używając sanek do fotografii macro lub przestawiając ostrość pierścieniem ostrości.
Schemat działania przy fotografowaniu pierścionka:
- Ustawiamy sprzęt na statywie-poziomujemy, kadrujemy, ustawiamy wszystkie parametry aparatu pod poprawną ekspozycje (najlepiej manualnie, parametry na sztywno): iso (im niższe tym lepsze), czas, przysłonę (f/8-f/16).
- Pierwsze zdjęcie wykonujemy z ostrością ustawioną na górną część pierścionka (lub inny element znajdujący się najbliżej obiektywu)
- Robimy kolejne zdjęcie przy przestawionej ostrości, tak aby płaszczyzna przechodziła trochę „niżej”, a głębia żeby obejmowała inny obszar pierścionka.
- Powtarzamy kroki 2 i 3 do momenty kiedy przejdziemy z głębią ostrości od punktu najbliżej położonego względem obiektywu do tego najdalej (krótko mówiąc: każdy element pierścionka jest na którymś ze zdjęć ostry)
Ważne: Pamiętaj aby nie poruszyć sprzętu ani fotografowanego obiekty podczas zdjęć.
Obróbka zdjęć:
Powinniśmy uzyskać ok. 10-20 zdjęć pierścionka. Czasem może to być nawet 40 zdjęć. Wszystko jest uzależnione od dokładności „naszego skoku” z jakim wykonujemy przesunięcie ostrości. Skok dobieramy w zależności od sprzętu jakim dysponujemy, ustawienia sprzętu względem obiektu, ustawienia przysłony oraz kształtu obiektu jaki fotografujemy.
Eksportujemy zdjęcia z Raw-ów do odpowiedniego formatu (tiff, jpg), preferowanym przez nas oprogramowaniem. Może to być ACR, Lightroom, Capture One Pro, Digital Photo Professional.
Następnie do połączenia zdjęć można wykorzystać: Photoshopa, oprogramowanie Helicon Focus lub inne które umożliwia nałożenie na siebie zdjęć.